Wszy - co za wszy piją z nas krew?

Wszy są stawonogami pasożytującymi między innymi na człowieku. W przebiegu ewolucji wyodrębniły się dwa gatunki wszy, które żerują na ludziach. Pierwszy z nich to wesz głowowa, której odmianą jest wesz odzieżowa. Natomiast drugi gatunek to wesz łonowa. Wyżej wymienione gatunki pochodzą odpowiednio od wszy szympansa i wszy goryla.
Wszy głowowe, które są najbardziej rozpowszechnionymi wszami żerującymi na człowieku są niewielkimi, osiągającymi do 6 mm długości owadami o silnie spłaszczonym ciele. Posiadają kłująco - ssący aparat gębowy, który umożliwia im wysysanie krwi z ciała ofiary. Odnóża przednie i środkowe służą do poruszania się wzdłuż włosa, natomiast odnóża tylne oraz środkowe wyposażone są w pazurki czepne.
Samica wszy głowowej u nasady włosa składa jajeczka zwane gnidami. Po około ośmiu dniach z jajeczek wylęgają się młode osobniki zwane nimfami, które dorastają przez kolejne dziewięć do dwunastu dni. W tym czasie nimfy poruszają się, zachowują i żywią tak samo jak osobniki dorosłe. Nimfy mają barwę od białej, kremowej do brązowej podobnie jak i gnidy. Osobniki dorosłe są brązowe lub ciemniejsze (Wyglądają na włosach jak ziarna lnu lub sezamu) mogą być czerwone przez kolor wypitej krwi.

Jak można się zarazić? Bardzo prosto. Wystarczy kontakt z głową osoby zarażonej lub jej odzieżą (czapki, kapelusze, szaliki, ubrania). Można się również zarazić przez kontakt z przyrządami do pielęgnacji włosów osoby chorej takimi jak: grzebienie, szczotki, gumki do włosów. Zakażenie może również nastąpić przez bieliznę pościelową. Wiadomo również, że na zakażenie bardziej narażone są osoby z długimi włosami. Miejscami szczególnie zagrożonymi są ośrodki skupiające młodych ludzi czyli szkoły, przedszkola. Dlatego nie w porę wykryta wszawica może zaatakować całą grupę ludzi.

Najpowszechniejszym objawem jest świąd. Wszy najczęściej występują za uszami, w okolicy skroniowej oraz potylicznej (nad karkiem), dlatego też tam należy najpierw rozpocząć ewentualne poszukiwania. Gnidy natomiast występują u nasady włosa i przypominają wyglądem nie dający się strzepać łupież.
Podstawową metodą leczenia jest wyczesywanie wszy specjalnym, gęstym grzebyczkiem. Ponadto warto zastosować nowoczesne środki chemiczne do zwalczania wszy, które w swoim składzie zawierają polimer pokrywający wszy płaszczem uniemożliwiającym oddychanie. (np. Hedrin) Stosowanie tego typu preparatów u dzieci w wieku poniżej szóstego miesiąca należy skonsultować z lekarzem.
Sposobem domowym jest nacieranie głowy roztworem octu lub nafty na noc oraz wyczesywanie wszy. W ostateczności można skrócić włosy do rozmiaru przy którym nie są one w stanie żerować czyli około 0,5 cm.
Zapobieganie
Uświadamianie dzieciom zagrożenia. Nie dzielenie się odzieżą, przyrządami do higieny głowy, pościelą. Sprawdzanie skóry głowy dzieci, systematycznie. Należy również zwracać uwagę na zachowanie dzieci związane z ewentualnym drapaniem się.
Uwaga nie należy stosować szamponów na wszy jako środki zapobiegawcze gdyż wiele z nich zawiera neurotoksyny (stosowane często jako pestycydy), które są szkodliwe dla naszego organizmu.

Pozdrawiam Farmaceutyczny

O cukrzycy słów kilka...

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną. Oznacz to, że jej mechanizm ma źródło w złym funkcjonowaniu procesu przemiany materii, w tym przypadku metabolizmu cukrów. Generalnie rzecz ujmując cukrzyca jest chorobą, w wyniku której dochodzi do upośledzenia wydzielania insuliny lub braku odpowiedzi tkanek na jej działanie.
Insulina jest to hormon wydzielany przez trzustkę. Jej zasadniczym działaniem jest kontrola przemiany cukrów w organizmie. Ale także tłuszczów i białek, lecz w dużo mniejszym stopniu.
Spożycie posiłku jest dla trzustki sygnałem do uwolnienia insuliny. Ta oddziałuje na komórki mięśni, komórki tkanki tłuszczowej oraz komórki wątroby, dając sygnał do rozpoczęcia przyswajania cukrów z krwi. 

W przypadku upośledzenia komunikacji na etapie insulina - komórki, dochodzi do sytuacji, w której cukier czyli w tym przypadku glukoza pozostaje we krwi. Sprawia to, że jej ilość dramatycznie się podnosi czego efektem jest podniesione stężenie glukozy we krwi, pokazujące się przy badaniach laboratoryjnych cukru. 
Cukier jest wydalany z moczem w postaci nie zmienionej czego efektem jest słodki smak moczu (kto by tego próbował?). Ale tak jest. W przypadku nie leczonej cukrzycy ilość cukru we krwi jest stale za wysoka. Glukoza łączy się ze wszystkim z czym może w organizmie. Głównie z białkami a to prowadzi do powikłań cukrzycy.

Rodzaje cukrzycy

Cukrzyca typu I - czyli tak zwana insulinozależna
Generalnie polega ona na tym, że trzustka nie wydziela insuliny. Dlaczego? Zwykle chodzi o to, że tzw. wyspy trzustkowe (czyli skupiska komórek trzustki, które wydzielają insulinę) zostały uszkodzone, na skutek działania układu immunologicznego. Z nie do końca wiadomych przyczyn nasz własny układ immunologiczny atakuje komórki beta trzustki, skupione w tzw. wyspy Langerhans'a. Ten typ cukrzycy rozpoznaje się głównie u młodzieży i dzieci choć może dotknąć osoby w każdym wieku. U osób chorych w badaniu krwi najczęściej występują przeciwciała przeciwko komórkom beta.
Ciekawostka - osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą typu I, częściej chorują na choroby autoimmunologiczne takie jak Choroba Gravesa - Basedowa, Choroba Hashimoto czy Addisona.
Pacjenci z cukrzycą typu I zdani są na dożywotnie podawanie insuliny. Organizm takiej osoby nie wydziela i nie będzie wydzielać już tego hormonu a w przypadku braku suplementacji takiej osobie grozi śmierć.
Cukrzyca typu II - czyli insulinoniezależna
W przypadku tego typu cukrzycy na początku, mamy do czynienia z sytuacją odwrotną. Trzustka wydziela insulinę w nadmiernej ilości  a komórki, które powinny reagować na insulinę nie robią tego. Nazywamy to zjawisko insulinoopornością. Po pewnym czasie w wyniku przeciążenia komórki beta obumierają, co uniemożliwia dalsze wydzielanie hormonu.
Cukrzyca ciężarnych.
Występuje u kobiet w ciąży. Jej objawem klinicznym jest podwyższone stężenie glukozy we krwi w okresie ciąży i jego unormowanie po rozwiązaniu. Jest to stan zagrażający kobiecie oraz rozwijającemu się dziecku. Z tego powodu podlega ona leczeniu podobnie jak i inne typy cukrzycy. Często u kobiet, które przebyły tą chorobę w ciąży po około 15 latach może rozwinąć się cukrzyca typu II.
Ten typ choroby jest zwykle spowodowany działaniem hormonów łożyskowych a także przeciążeniem trzustki. Choroba pojawia się zwykle w trzecim trymestrze ciąży.

Farmaceutyczny