O cukrzycy słów kilka...

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną. Oznacz to, że jej mechanizm ma źródło w złym funkcjonowaniu procesu przemiany materii, w tym przypadku metabolizmu cukrów. Generalnie rzecz ujmując cukrzyca jest chorobą, w wyniku której dochodzi do upośledzenia wydzielania insuliny lub braku odpowiedzi tkanek na jej działanie.
Insulina jest to hormon wydzielany przez trzustkę. Jej zasadniczym działaniem jest kontrola przemiany cukrów w organizmie. Ale także tłuszczów i białek, lecz w dużo mniejszym stopniu.
Spożycie posiłku jest dla trzustki sygnałem do uwolnienia insuliny. Ta oddziałuje na komórki mięśni, komórki tkanki tłuszczowej oraz komórki wątroby, dając sygnał do rozpoczęcia przyswajania cukrów z krwi. 

W przypadku upośledzenia komunikacji na etapie insulina - komórki, dochodzi do sytuacji, w której cukier czyli w tym przypadku glukoza pozostaje we krwi. Sprawia to, że jej ilość dramatycznie się podnosi czego efektem jest podniesione stężenie glukozy we krwi, pokazujące się przy badaniach laboratoryjnych cukru. 
Cukier jest wydalany z moczem w postaci nie zmienionej czego efektem jest słodki smak moczu (kto by tego próbował?). Ale tak jest. W przypadku nie leczonej cukrzycy ilość cukru we krwi jest stale za wysoka. Glukoza łączy się ze wszystkim z czym może w organizmie. Głównie z białkami a to prowadzi do powikłań cukrzycy.

Rodzaje cukrzycy

Cukrzyca typu I - czyli tak zwana insulinozależna
Generalnie polega ona na tym, że trzustka nie wydziela insuliny. Dlaczego? Zwykle chodzi o to, że tzw. wyspy trzustkowe (czyli skupiska komórek trzustki, które wydzielają insulinę) zostały uszkodzone, na skutek działania układu immunologicznego. Z nie do końca wiadomych przyczyn nasz własny układ immunologiczny atakuje komórki beta trzustki, skupione w tzw. wyspy Langerhans'a. Ten typ cukrzycy rozpoznaje się głównie u młodzieży i dzieci choć może dotknąć osoby w każdym wieku. U osób chorych w badaniu krwi najczęściej występują przeciwciała przeciwko komórkom beta.
Ciekawostka - osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą typu I, częściej chorują na choroby autoimmunologiczne takie jak Choroba Gravesa - Basedowa, Choroba Hashimoto czy Addisona.
Pacjenci z cukrzycą typu I zdani są na dożywotnie podawanie insuliny. Organizm takiej osoby nie wydziela i nie będzie wydzielać już tego hormonu a w przypadku braku suplementacji takiej osobie grozi śmierć.
Cukrzyca typu II - czyli insulinoniezależna
W przypadku tego typu cukrzycy na początku, mamy do czynienia z sytuacją odwrotną. Trzustka wydziela insulinę w nadmiernej ilości  a komórki, które powinny reagować na insulinę nie robią tego. Nazywamy to zjawisko insulinoopornością. Po pewnym czasie w wyniku przeciążenia komórki beta obumierają, co uniemożliwia dalsze wydzielanie hormonu.
Cukrzyca ciężarnych.
Występuje u kobiet w ciąży. Jej objawem klinicznym jest podwyższone stężenie glukozy we krwi w okresie ciąży i jego unormowanie po rozwiązaniu. Jest to stan zagrażający kobiecie oraz rozwijającemu się dziecku. Z tego powodu podlega ona leczeniu podobnie jak i inne typy cukrzycy. Często u kobiet, które przebyły tą chorobę w ciąży po około 15 latach może rozwinąć się cukrzyca typu II.
Ten typ choroby jest zwykle spowodowany działaniem hormonów łożyskowych a także przeciążeniem trzustki. Choroba pojawia się zwykle w trzecim trymestrze ciąży.

Farmaceutyczny