Grzybica paznokcia może przydarzyć się każdemu, choć szczególnie często występuje u osób, które mają grzybicę stóp. Częściej występuje u palców nóg niż rąk. Najczęściej zajmuje pierwszy i piąty palec stopy ze względu na największy kontakt z obuwiem.
Rozwojowi grzybicy paznokcia sprzyjają takie same warunki jak grzybicy stóp. Ciepłe i wilgotne warunki są wręcz inkubatorem do rozwoju grzybów atakujących skórę (dermatofitów). Dlatego zawsze należy starannie wycierać stopy, zwłaszcza po wizycie w saunie czy na basenie. Rozwojowi dermatofitów sprzyjają również lakiery do paznokci czy tzw. tipsy.
W grupie bardziej narażonej na grzybicę paznokci są osoby otyłe, cierpiące na cukrzycę czy nadciśnienie tętnicze, zaburzenia hormonalne, krążenia. Grzybica rozwija się również po przebytej antybiotykoterapii, chemioterapii czy w trakcie stosowania sterydów.
Grzybica paznokcia z początku wygląda bardzo niewinnie. Dlatego bardzo często pacjenci nawet nie wiedzą, że ją mają. Zwykle na płytce paznokciowej pojawia się białe przebarwienie, które narasta co wygląda jakby paznokieć się odklejał. Następnie zaczyna ono żółknąć a z czasem staje się brązowe. Paznokieć zmienia kształt, ulega pofałdowaniu i zgrubieniu. Całości towarzyszy nieprzyjemny zapach z rozkładających się obumarłych złogów komórek grzyba.
Leczenie w pierwszej fazie choroby polega na stosowaniu specjalnych lakierów. Jednym z nich jest Loceryl (amorolfina). W zależności od stanu paznokcia i zaleceń lekarza stosuje się go 1 do 2 razy w tygodniu przez okres 9 do 12 miesięcy, zachowując odpowiednią higienę paznokcia (piłowanie martwej tkanki, nakładanie kolejnych warstw lakieru). Innym lakierem jest Pirolam (Cyklopirox) stosuje się go w pierwszym miesiącu co drugi dzień w kolejnym dwa razy w tygodniu a w trzecim miesiącu raz na tydzień, co tydzień zmywając lakier. Leczenie nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy.
Jeżeli paznokieć jest w gorszym stanie bądź leczenie lakierem nie przynosi pożądanych rezultatów wtedy należy sięgnąć po leki przeciwgrzybicze. (Tu zaznaczam, że maści przeciwgrzybicze stosowane na zewnątrz paznokcia zwykle są bardzo mało skuteczne.) Leki z tej grupy pozostają bardzo długo w organizmie, dlatego w trakcie terapii, która również jest zwykle bardzo długa, leki odkładają się w płytce zakażonego paznokcia w miarę jak narasta.
Należy pamiętać, że sposób dawkowania i leczenia ustala lekarz. Ważne jest również iż środki przeciwgrzybicze doustne wchodzą w mnóstwo interakcji z innymi lekami i silnie obciążają wątrobę.
Rozwojowi grzybicy paznokcia sprzyjają takie same warunki jak grzybicy stóp. Ciepłe i wilgotne warunki są wręcz inkubatorem do rozwoju grzybów atakujących skórę (dermatofitów). Dlatego zawsze należy starannie wycierać stopy, zwłaszcza po wizycie w saunie czy na basenie. Rozwojowi dermatofitów sprzyjają również lakiery do paznokci czy tzw. tipsy.
W grupie bardziej narażonej na grzybicę paznokci są osoby otyłe, cierpiące na cukrzycę czy nadciśnienie tętnicze, zaburzenia hormonalne, krążenia. Grzybica rozwija się również po przebytej antybiotykoterapii, chemioterapii czy w trakcie stosowania sterydów.
Grzybica paznokcia z początku wygląda bardzo niewinnie. Dlatego bardzo często pacjenci nawet nie wiedzą, że ją mają. Zwykle na płytce paznokciowej pojawia się białe przebarwienie, które narasta co wygląda jakby paznokieć się odklejał. Następnie zaczyna ono żółknąć a z czasem staje się brązowe. Paznokieć zmienia kształt, ulega pofałdowaniu i zgrubieniu. Całości towarzyszy nieprzyjemny zapach z rozkładających się obumarłych złogów komórek grzyba.
Leczenie w pierwszej fazie choroby polega na stosowaniu specjalnych lakierów. Jednym z nich jest Loceryl (amorolfina). W zależności od stanu paznokcia i zaleceń lekarza stosuje się go 1 do 2 razy w tygodniu przez okres 9 do 12 miesięcy, zachowując odpowiednią higienę paznokcia (piłowanie martwej tkanki, nakładanie kolejnych warstw lakieru). Innym lakierem jest Pirolam (Cyklopirox) stosuje się go w pierwszym miesiącu co drugi dzień w kolejnym dwa razy w tygodniu a w trzecim miesiącu raz na tydzień, co tydzień zmywając lakier. Leczenie nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy.
Jeżeli paznokieć jest w gorszym stanie bądź leczenie lakierem nie przynosi pożądanych rezultatów wtedy należy sięgnąć po leki przeciwgrzybicze. (Tu zaznaczam, że maści przeciwgrzybicze stosowane na zewnątrz paznokcia zwykle są bardzo mało skuteczne.) Leki z tej grupy pozostają bardzo długo w organizmie, dlatego w trakcie terapii, która również jest zwykle bardzo długa, leki odkładają się w płytce zakażonego paznokcia w miarę jak narasta.
Należy pamiętać, że sposób dawkowania i leczenia ustala lekarz. Ważne jest również iż środki przeciwgrzybicze doustne wchodzą w mnóstwo interakcji z innymi lekami i silnie obciążają wątrobę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz