Grypa żołądkowa

W świecie medycznym nie istnieje takie określenie. "Grypa żołądkowa" czy "grypa jelitowa" to nic innego jak nazwa potoczna określająca wirusowe zakażenie przewodu pokarmowego. Co więcej zakażenia bakteryjne również są przez pacjentów określane jako "grypa żołądkowa".

Przyczyny oraz przebieg

Grypę żołądkową wywołują rotawirusy rzadziej adenowirusy. Atakują one błonę śluzową jelit. Do zakażenia wystarczy kilka cząsteczek wirusa dlatego zakażenia są tak częste zwłaszcza w okresie od jesieni do wiosny. Zarazić można się drogą kropelkową (kaszel, kichanie) oraz przez brudne ręce.

Po wniknięciu wirusa oraz szybkim okresie inkubacji czyli rozwoju choroby pojawiają się objawy typowe dla tej choroby.

Podstawowym i najbardziej charakterystycznym objawem jest obfita i wodnista biegunka. Dodatkowo mogą pojawić się nudności i wymioty oraz silne bóle brzucha połączone ze skurczami. Dodatkowo choć nie zawsze pojawia się gorączka oraz silne osłabienie. 

Choroba może być szczególnie niebezpieczna u dzieci oraz osób starszych gdyż prowadzi do bardzo szybkiego odwodnienia zagrażającego życiu.

Czym się leczyć?

W zasadzie lekarstwa nie ma. Stan trwa zwykle 3 - 4 dni. Leczenie polega na łagodzeniu objawów. Zasadniczo należy przyjmować dużo płynów i elektrolitów w celu ich uzupełnienia. W przypadku występowania gorączki trzeba zażywać leki przeciwgorączkowe. Jeżeli stan chorego nie zmienia się należy skonsultować się z lekarzem.

Kiedy choroba występuje w rodzinie należy pamiętać o higienie, częstym myciu rąk, spłukiwaniu wody w toalecie przy zamkniętej muszli, myciu urządzeń sanitarnych.

Objawy grypy

Czym jest grypa?


Grypa jest chorobą wirusową przenoszoną drogą kropelkową. Oznacza to, że często zwykłe kichnięcie wystarczy aby się zarazić. Czas od zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów nazywamy czasem inkubacji i trwa on zwykle ok 48 godzin.


Objawy grypy


Choroba rozpoczyna się nagłą wysoką gorączką sięgającą 39 a czasem nawet 41 stopni. Pojawiają się dreszcze oraz bóle kostno stawowe oraz mięśniowe. Silny ból głowy i gardła a także suchy kaszel, który w toku choroby zamienia się w mokry z odkrztuszaniem.
Częstym objawem jest również osłabienie i ogólne rozbicie a także brak apetytu.
Jeżeli w przebiegu choroby gorączka spada a potem znów wzrasta może to oznaczać  nadkażenie bakteryjne, które wymaga antybiotykoterapii.


Objawy grypy ustępują do tygodnia czasu. Pacjent po przebytej chorobie może czuć się osłabiony nawet do 2, 3 tygodni po ustąpieniu objawów.


Grypę, jak każdą chorobę wirusową leczymy lekami przeciwwirusowymi. W tym wypadku do takowych należą oseltamiwir czyli (Tamiflu firmy Roche) oraz rymantadyna (Rimantin firmy Genexo). Leki te hamują rozwój wirusa grypy w najwcześniejszym stadium. Dlatego podaje się je w pierwszej fazie choroby zaraz po zaobserwowaniu początkowych objawów grypy.


Należy zwrócić uwagę na to, że grypa jest chorobą wirusową dlatego podczas jej trwanianie podajemy antybiotyku gdyż ten jest skuteczny tylko w przypadku chorób bakteryjnych. Jest to prosta i być może naiwna uwaga ale z doświadczenia wiem, że pacjenci często namawiają lekarzy do przepisywania antybiotyków bez potrzeby.


W użytku są też leki immunomodulujące, czyli zwiększające aktywność układu odpornościowego organizmu.


Ze względu na powikłania każdy pacjent, który rozpoznaje u siebie wymienione objawy powinien się skonsultować z lekarzem.

Objawy przeziębienia

Przeziębieniem zarazić się jest bardzo łatwo, gdyż podobnie jak grypa przenosi się ono drogą kropelkową (np. poprzez kichanie). Niewielu jednak z nas wie, że przeziębienie jest chorobą wirusową (wywoływaną przez podobny czynnik jak grypa czy ospa). Co oznacza, że leczenie przeziębienia antybiotykami czyli środkami przeciwbakteryjnymi jest nie uzasadnione.

Objawy przeziębienia są bardzo podobne do tych występujących podczas grypy. Choroba zaczyna się narastającą gorączką, która zwykle nie przekracza 38 stopni. Występuje osłabienie, zmęczenie, obniżenie nastroju. Chorzy skażą się na wodnisty katar, ból gardła, podrażnienie spojówek, bóle głowy oraz podobnie jak w przypadku grypy mogą wystąpić bóle stawów i mięśni. Pojawia się suchy kaszel.

Leczenie przeziębienia polega na likwidowaniu jego objawów, gdyż podobnie jak w przypadku grypy jest to choroba wirusowa. Na rynku polskim dostępnych jest mnóstwo środków przeciwko objawom przeziębienia. Zwykle dostępne w postaci tabletek lub saszetek z proszkiem do sporządzania napoju. W skład takich mieszanek wchodzi kilka leków. Podstawowym jest paracetamol w rozmaitych dawkach, działa głównie przeciwbólowo oraz przeciwgorączkowo. Należy pamiętać że dobowa dawka dla dorosłego człowieka wynosi 4 gramy a jego przedawkowanie grozi uszkodzeniem wątroby. 

Leki mające za zadanie wysuszyć błonę śluzową nosa i zahamować katar to pseudoefedryna czy feniramina. Środki te z kolei podnoszą ciśnienie tętnicze, dlatego nie powinny ich stosować osoby ze zdiagnozowanym nadciśnieniem. Najczęściej stosowane leki z tymi składnikami to Fervex, Gripex, Coldrex czy Theraflu. Dodatkowym składnikiem gripexu jest dekstrometorfan, działający przeciwkaszlowo. Warto zwrócić uwagę, że jeżeli pacjent kaszle mokro to ten lek będzie powodował niepotrzebne zaleganie wydzieliny. Niektóre z tych środków zawierają dodatkowy składnik uspokajająco nasenny taki jak difenhydramina czy chlorfeniramina.

Oprócz leczenia typowo farmakologicznego często stosuje się inne preparaty np wszelkiego rodzaju soki np malinowy, preparaty czosnku np. czosnek forte czy alliofil. Ważna jest też dieta bogata w witaminy i cynk.

Astma oskrzelowa

Astma oskrzelowa jest to przewlekła choroba dróg oddechowych polegająca na nawracających napadach duszności oraz kaszlu występujących głównie w nocy i nad ranem.

Przyczyny astmy oskrzelowej

Najczęstszą przyczyną astmy oskrzelowej jest alergia choć może ona występować również z innych przyczyn. Najwięcej osób uczulonych jest na odchody roztoczy kurzu domowego. Często występuje również uczulenie na drobinki naskórka zwierząt domowych psów, kotów czy ptaków. Część osób cierpiących na astmę oskrzelową uczulona jest na grzyby z rodzaju Alternaria i Aspergillus znanych z prognoz pogody :-). Niektórzy uczuleni są na pyłki roślin a także środki chemiczne.

Mechanizm astmy oskrzelowej

W astmie oskrzelowej najważniejszy udział biorą: białe komórki krwi (mastocyty czyli komórki tuczne, granulocyty kwasochłonne czyli eozynofile i limfocyty), ponadto bardzo ważne są mediatory zapalenia wydzielane przez te komórki czyli histamina, immunoglobulina IgE oraz leukotrieny i inne przekaźniki.


Atak astmy oskrzelowej wygląda mniej więcej następująco - do oskrzeli dostaje się czynnik wywołujący reakcję alergiczną, w odpowiedzi wewnątrz uwrażliwionej błony śluzowej limfocyty wydzielają immunoglobulinę E, która łączy się z komórkami tucznymi (mastocytami). Te ulegają rozpadowi uwalniając mediatory zapalenia głównie histaminę ale również serotoninę i enzymy. 


Ta reakcja pociąga za sobą inne, wytworzenie kolejnych mediatorów zapalenia jak prostaglandyny, leukotrieny, i tromboksany. W wyniku całej tej akcji oskrzela kurczą się, lokalne naczynia krwionośne rozszerzają uwalniając płyn, który przesiąka i bierze udział w nadmiernej produkcji śluzu. Ten wypełnia dodatkowo światło oskrzeli utrudniając oddychanie. Do ścian oskrzeli masowo napływają różne inne komórki biorące udział w procesie zapalenia, z których największe znaczenie maję eozynofile czyli granulocyty kwasochłonne. Te przyczyniają się do długiego trwania stanu zapalnego i uwrażliwiają ścianę naczyń na kontakt z kolejnymi alergenami.

Leczenie

Leczenie astmy oskrzelowej polega głównie na likwidowaniu objawów, gdyż do tej pory nie określono leczenia przyczynowego.

W leczeniu astmy oskrzelowej stosuje się inhalatory wziewne zawierające leki hamujące obkurczanie oskrzeli oraz przeciwzapalne.

Grzybica pochwy

Grzybica pochwy (Grzybicze zapalenie pochwy) jest to jedno z najczęściej występujących zakażeń kobiecych dróg rodnych. Do zakażenia przyczynia się siedzący tryb życia, nieprzewiewne stroje, zbyt obcisła bielizna, korzystanie z basenów saun czy klubów sportowych. Długie kąpiele w środkach zawierających mydło i substancje pieniące zaburzają prawidłowe ph pochwy.

 Zapalnie pochwy może być grzybicze lub bakteryjne, jest niestety często mylone przez ginekologów, dlatego w celu zróżnicowania należy pobrać wymaz z pochwy. Grzybicze zapalenie pochwy jest chorobą, która nie leczona powoduje groźne powikłania i jest wyjątkowo nieprzyjemna dla kobiety.

Grzybica pochwy charakteryzuje się przede wszystkim swędzeniem oraz pieczeniem, mogą wystąpić upławy (często gęste, białe lub serowate), ból pojawiający się po stosunku lub przy oddawaniu moczu, zaczerwienienie i obrzęk okolic intymnych. Dodatkowym objawem mogą być dolegliwości ze strony układu moczowego, uczucie pełnego pęcherza, pieczenie i swędzenie przy oddawaniu moczu a także częste jego oddawanie.

W pochwie występuje naturalna flora bakteryjna. Wśród niej możemy wyróżnić takie bakterie jak pałeczki kwasu mlekowego, niewielkie ilości gronkowca złocistego, paciorkowce, Escherichia Coli i inne. W chwili gdy dochodzi do zaburzenia równowagi naturalnej flory bakteryjnej oraz obniżenia odporności w pochwie rozwija się grzybica. komórki grzyba Candida Albicans namnażając się powodują stan zapalny określany mianem grzybiczego zapalenia pochwy. Drożdżak powoduje podwyższenie pH pochwy nadając środowisku warunki doskonałe do swojego rozwoju a hamujące rozwój flory bakteryjnej pochwy. Powoduje to nieprzyjemne objawy wymienione powyżej.

Źródłem zakażenia może być stosunek seksualny, choć nie jest to główna przyczyna. Najczęściej dochodzi do zakażenia samoistnie poprzez pojawienie się komórek grzyba bądź to z dolnego odcinka przewodu pokarmowego, czy w wyniku zbyt niskiej (w czasie krwawienia miesiączkowego) i zbyt wysokiej higieny (zbyt częste irygacje). Rozwojowi grzybicy pochwy sprzyja również antybiotykoterapia, zażywanie innych leków, choroby jak cukrzyca i otyłość a nawet zbyt długie przebywanie na słońcu. 

Podstawowymi środkami stosowanymi w leczeniu grzybiczego zapalenia pochwy są środki przeciwgrzybicze czyli fungicydy. Do najczęściej stosowanych można zaliczyć tzw. pochodne azolowe takie jak Klotrimazol (Clotrimazolum maść, globulki dopochwowe), Flukonazol (Flumycon, Fluconazole, Flucofast, Flucorta, Mycosyst), Itrakonazol (Orungal, Trioksal). Stosuje się również antybiotyk przeciwgrzybiczy nystatynę w postaci globulek dopochwowych oraz tabletek doustnych. W leczeniu pań ciężarnych tabletki doustne są przeciwwskazane.

W niepowikłanej grzybicy pochwy zaleca się stosowanie Klotrimazolu w postaci globulek od 3 do 7 dni. Stosuje się również flukonazol w dawkach od 50 do 200 mg, z różnym zcasem stosowania. Dostępny jest również itrakonazol, który można stosować w jednorazowej dawce uderzeniowej (co nie zawsze prowadzi do wyniszczenia komórek Candida Albicans) bądź w dłuższej terapii.

 Konieczna jest konsultacja z lekarzem, niejednokrotnie również wymaz z pochwy. Źle dobrane leczenie to nieprzyjemne komplikacje, których nie życzyła by sobie żadna pacjentka. Grzybica pochwy musi być leczona gdyż może prowadzić do poważnych powikłań w ciężkich przypadkach nieleczona może powodować bezpłodność.

Glikokortykosteroidy - leki na Twoja alergię.

Glikokortykosteroidy to związki stosowane głównie w leczeniu schorzeń o podłożu alergicznym. Substancje te możemy podzielić na dwie grupy. Związki, które występują naturalnie w organizmie człowieka (Kortyzol, Kortyzon, Kortykosteron) i są one niczym innym jak hormonami kory nadnerczy. Głównym hormonem z tej grupy jest Kortyzol, który silnie wpływa na gospodarkę cukrami, tłuszczami i białkami.


Druga grupę stanowią związki, które są chemiczną modyfikacją tych pierwszych co nadaje im inne właściwości farmakodynamiczne (różnią się więc głównie wchłanialnością czy czasem swojej obecności w organizmie człowieka). 


Związki te powodują uwolnienie glukozy do krwi i jej podniesiony poziom, powodują rozkład białka a także tłuszczów. Z tego powodu długie stosowanie glikokortykosteroidów powoduje nieprawidłowe rozmieszczenie tkanki tłuszczowej w okolicy tułowia, szyi i policzków. Hormony te wpływają na gospodarkę mineralną organizmu. W większych dawkach powodują zatrzymanie sodu oraz wody i nadmierne wydalanie potasu oraz wapnia.


Leki te działają silnie przeciwzapalnie. Działanie to nie jest jednak związane z zahamowaniem tzw. mediatorów zapalenia jak w przypadku niesteroidowych leków przeciwzapalnych NLPZ lecz wynika z hamowania rozwoju tkanki limfoidalnej. Innymi słowy zmniejszają ilość krążących limfocytów czyli komórek układu odpornościowego odpowiedzialnych za reakcję immunologiczną. W wyniku tego mechanizmu hormony te zmniejszają skurcz oskrzeli w astmie, zmniejszają obrzęk i świąd przy uczuleniu. Nie zmienia to faktu, że nie hamują one łączenia się przeciwciała z antygenem, czyli odpowiedzi układu odpornościowego na czynnik uczulający co sprawia, że jedynie zmniejszają dokuczliwe objawy alergii.


Glikokortykosteroidy stosuje się doustnie w takich schorzeniach jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty, zapalenie wątroby. Wykorzystuję się również ich właściwości przeciwuczuleniowe w astmie czy wysypkach skórnych. Stosowane są również w postaci maści, kropli do oczu, wlewek do jam ciała, aerozolów.


Do najczęściej stosowanych glikokortykosteroidów syntetycznych należą:
Hydrokortyzon – jest to tak naprawdę steroid naturalny ale otrzymywany syntetycznie do celów przemysłowych. Najczęściej jest on podawany w reakcjach skórnych w postaci maści bądź aerozolu lub jako iniekcje dostawowe u osób cierpiących na reumatoidalne zapalenie stawów.


Prednizon- działa 4 razy silniej od hydrokortyzonu, natomiast jego wpływ na gospodarkę wodno – elektrolitową jest pięciokrotnie słabszy.


Prednizolon – różni się bardzo subtelnie od Prednizonu. Jego siła działania i skutki uboczne są podobne jak Porednizonu.


Metyloprednizolon – działa 5 razy silniej od hydrokortyzonu i dwukrotnie słabiej wpływa na gospodarkę mineralną.


Triamcinolon – działa również pięć razy silniej od hydrokortyzonu natomiast nie zatrzymuje sodu w organizmie co zawdzięcza modyfikacji swojej cząsteczki poprzez wprowadzenie dodatkowego atomu fluoru.


Deksametazon – jest jednym z najsilniejszych leków z tej grupy, działa 25 razy silniej od hydrokortyzonu i pięć razy silniej od triamcinolonu. Jego izomer to betametazon o podobnych właściwościach.


Beklometazon – to związek, który nie dość, że działa przeciwzapalnie dodatkowo rozszerza oskrzela dlatego stosowany jest jako aerozol wziewny w astmie. Powoduje on również ustąpienie kichania w stanach zapalnych śluzówki nosa i zatok. Podobne działanie do beklometazonu mają flutikazon oraz budesonid.


Skutki uboczne Glikokortykosteroidów. Leki te, głównie ze względu na hamowanie układu odpornościowego mogą maskować objawy zakażeń bakteryjnych np. gruźlicy czy zakażeń gronkowcem czy paciorkowcem. Ponadto nasilają one objawy w przebiegu chorób zakaźnych np. ospy.
Ich wpływ na gospodarkę cukrami, białkami i tłuszczami również nie jest bez znaczenia. W wyniku stosowania przewlekle tych hormonów dochodzi do zaburzeń żołądkowo – jelitowych w postaci owrzodzenia śluzówki i jej perforacji.


Do ciężkich działań ubocznych zalicza się zaburzenia psychiczne. Choć należą one do rzadkości, zależą one od kondycji psychicznej pacjenta. Leki te zatrzymują w organizmie sód i pozbywają go wapnia. Dlatego mogą prowadzić do osteoporozy i złamań.


Leczenie miejscowe glikokortykosteroidami również nie jest obojętne. Po pierwsze w przypadku leczenia dużych obszarów mogą wystąpić objawy ogólne. Natomiast długie stosowanie tych hormonów powoduje pojawienie się rozstępów skórnych, opóźnienie tworzenia blizn oraz zmiany zanikowe.

Wątroba

Wątrobę można podzielić na 2 płaty oraz 8 segmentów. Podstawową jednostką budowy wątroby jest zrazik składający się z gron. Wątrobę budują dwie podstawowe tkanki. Zrąb zbudowany z tkanki łącznej oraz miąższ zbudowany z hepatocytów czyli komórek nadających wątrobie jej funkcje.

Krew doprowadzana do wątroby dopływa z jelit, żołądka i śledziony poprzez żyłę wrotną wątroby. Krew pochodząca z tej arterii jest bogata we wszystkie składniki odżywcze, które są wchłaniane w procesie trawienia i przechwytywane przez wątrobę w celu ich przyswojenia. Drugim ważnym naczyniem jest tętnica wątrobowa właściwa. Z wątroby krew odpływa wprost do prawego przedsionka serca poprzez żyłę główną dolną.


Wątroba pełni cztery podstawowe funkcje:

detoksykacyjna
metaboliczna
filtracyjna
magazynująca

Wątroba neutralizuje wszelkiego rodzaju toksyny i substancje trujące pochodzące z zewnątrz (leki, alkohol) oraz z wewnątrz np. hormony.


Metabolizuje cukry do glukozy, którą następnie sprzęga w łańcuchy tworząc glikogen. W razie nadmiaru cukrów tworzy z glikogenu tłuszcze.
Ponadto przetwarza puryny w kwas moczowy a aminokwasy przetwarza w tłuszcze.


Magazynuje cukry w postaci glikogenu, enzymy, białka, witaminy rozpuszczalne w tłuszczach A, D, E. Ponadto magazynuje żelazo, bardzo niewielkie ilości witamin B12 oraz C.


Jest buforem ilości cukru we krwi, odpowiada za termoregulacje (krew, która wypływa z wątroby jest o 1 stopień cieplejsza).


Wątroba filtruje krew zostawiając te substancje, które mogą być przydatne i usuwając te, które mogą być szkodliwe.


Dbajmy, więc o wątrobę - jest jedna. 

Alergia i objawy alergii

Alergią nazywamy każdą nadmierną reakcję układu odpornościowego na substancje obojętne dla człowieka. 


Podczas reakcji alergicznej najważniejszą rolę odgrywają tzw. immunoglobuliny typu E w skrócie IgE. Są to maleńkie białka, o których w zasadzie każdy słyszał ponieważ IgE to rodzaj przeciwciał. Podczas reakcji alergicznej IgE łączą się z komórkami układu odpornościowego tzw. mastocytami i bazofilami. W wyniku tego połączenia komórki te wydzielają substancje zwane mediatorami, z których najważniejszy i najsilniejszy to histamina.

Histamina ma bardzo silne działanie. W małych ilościach powoduje rozszerzenie małych naczyń tętniczych i rozszerzenie drobnych naczyń żylnych. W wyniku nagromadzenia płynu (więcej krwi dopływa arteriami niż odpływa żyłami) dochodzi do obrzęku czyli opuchnięcia (co jest częstym objawem alergii kontaktowej skórnej). Histamina drażni również drobne zakończenia nerwów czuciowych co daje uczucie swędzenia i jest odpowiedzialna za podstawowe objawy alergii.
W dużych dawkach histamina może być bardzo niebezpieczna doprowadzając do tzw. wstrząsu anafilaktycznego. Powoduje ona spadek ciśnienia krwi, co powoduje silne przyspieszenia akcji serca, silnie kurczy mięśnie gładkie oskrzeli.


Leki przeciwhistaminowe możemy podzielić na dwie najważniejsze grupy. Pierwsza z nich to leki przeciwhistaminowe I generacji. Generalnie rzecz ujmując są to leki dosyć stare pierwsze z nich zostały wprowadzone do lecznictwa w latach 40 XX wieku. Preparaty te silnie hamują reakcję alergiczną zmniejszając objawy alergii poprzez zablokowanie receptorów, które odpowiadają na obecność histaminy, przez to że z nią konkurują. W wyniku ich stosowania widoczna jest znacząca poprawa. Mają one jednak silne działania niepożądane gdyż silnie wpływają na ośrodkowy układ nerwowy. Właściwości te zostały wykorzystane w leczeniu innych schorzeń niż alergia.


Difenhydramina – jest to lek hamujący głównie objawy związane z zaburzeniami funkcji błędnika. Krótko mówiąc stosuje się ją w chorobie lokomocyjnej, a także ze względu na działanie nasenne jest składnikiem leku złożonego Apap Noc.


Klemastyna – stosuje się ją przy nagłych reakcjach alergicznych (nagłych objawach alergii). Długo utrzymuje się w organizmie dlatego jej działanie nasenne jest mniejsze (co nie oznacza, że jest wyeliminowane). Występuje w postaci syropu dla dzieci Clemastinum oraz tabletek dla dorosłych pod tą samą nazwą.


Prometazyna – znany lek, działa bardzo silnie uspokajająco, przeciwkaszlowo oraz przeciwwymiotnie (uczulam rodziców na fakt, że lek ten podaje się głównie dzieciom w postaci syropu pod nazwą Diphergan lub Prometazine). Stosowana jest w nagłych reakcjach alergicznych z towarzyszącym świądem. Może powodować spadek ciśnienia krwi.


Hydroksyzyna – zaskakująco jest to lek przeciwhistaminowy, chociaż jego zasadnicze zastosowanie związane jest z silnym efektem uspokajającym. Podaje się ją w postaci tabletek dla dorosłych oraz syropu dla dzieci. Tak naprawdę podczas alergii hydroksyzyna jest przepisywana gdy występuje bardzo silne swędzenie lub inne leki po prostu są nie skuteczne. W przypadku osób starszych, które przyjmują hydroksyzynę często bądź przewlekle (cały czas) należy pamiętać, że zmniejsza ona krzepliwość krwi, należy więc pamiętać o odpowiednio ukierunkowanych badaniach krwi.


Dimenhydrinat – tak naprawdę wystarczy napisać Aviomarin i już wszystko wiadomo. Stosowany w chorobie lokomocyjnej, jako lek zapobiegający mdłością.


Ketotifen – jest to lek stosowany u małych dzieci w zapobieganiu takich objawów alergii jak napady astmy oskrzelowej. Jego skuteczność jest natomiast znikoma. Stosowany głównie ze względu na formę podania (syrop doustny), jest po prostu wygodny. Działanie ketotifenu jest widoczne dopiero po 4 do 6 tygodniach ciągłego stosowania. Działania niepożądane są takie jak innych leków z tej grupy tzn. senność, znużenie, zahamowanie psychoruchowe, wzrost masy ciała przy przewlekłym stosowaniu.


Leki drugiej generacji maja podobny mechanizm działania, natomiast nie wpływają w tak silny sposób na ośrodkowy układ nerwowy, co sprawia, że są głównie ukierunkowane na działanie przeciwalergiczne. Leki te wprowadzono do terapii w latach 80 XX wieku.


Najważniejsze leki tej grupy to: cetyryzyna, loratadyna oraz feksofenadyna.


Cetyryzyna – jest to środek działający przciwalergicznie podawany dorosłym w postaci tabletek oraz dzieciom w postaci syropu i kropli (Zyrtec, Allertec, Amertil itd.) Cetyryzyna nie ma tak silnych działań niepożądanych jak leki I generacji choć 10 % po podaniu doustnym dociera do ośrodkowego układu nerwowego co może powodować senność dlatego należy przyjmować ją na noc. Działa najszybciej ze wszystkich leków drugiej generacji.


Loratadyna – (Cetirizine, Flonidan itd.) działa podobnie jak cetyryzyna. Stosowana jest głównie w odczynach alergicznych dróg oddechowyvh oraz skórnych. Uważana jest za lek bardzo bezpieczny.


Feksofenadyna – jest to lek przeciwhistaminowy pozbawiony znaczących działań niepożądanych, występuje pod nazwami Telfast, Telfexo itd.


Innymi lekami stosowanymi w leczeniu objawów alergii są tzw. kromony. W Polsce jedyną substancją z tej grupy jest kromoglikan disodowy (Polcrom). Jest to środek działający wyłącznie zapobiegawczo i nie mający istotnych działań niepożądanych. Stosuje się go w leczeniu astmy oskrzelowej oraz doraźnie w alergicznym zapaleniu spojówek.